Yağmur sözleri makalemizde yağmur ile ilgili sözler, yağmurla ilgili cümleler ve yağmur sonrası sözler bulabilirsiniz.
Yağmur Sözleri
Camdaydım günün ilk ışıklarına eşlik eden su damlaları semadan arza kendini bırakırken. Düşündüm bir an. Ben de yağmurdum bu düşünüşte. Ya da yağmur olmak istiyordum. Yağmur olmak istemiyordum ve bunu biliyordum içten içe. Aslında ben semadan arza çakılmak istiyordum kahvemi içe içe.
Gökten zenbille inmek deyimi takılır hep aklıma yağmur damlaları oluk oluk damlarken yer yüzüne. Yağmurlar zenbille mi iniyordu gökten? Yoksa biz mi yükseliyorduk gökyüzüne. Bize yaklaşan yağmur değil de yağmura yaklaşan bizmişiz gibi. Hayır, hayır hepsi yanlış. Biziz göğe zenbille çıkan.
Uzanırken yatağımda aşina olduğum ama bir türlü çıkaramadığım şırıltı sesleri duyuyorum. Rüya olan bir gerçeklikte miydim, yoksa gerçek olan bir rüya mı yaşıyorum? Bence her ikisinin de olabilitesi aynı. Yatağımdan çıkıyorum ve şırıltının peşine düşüyorum. Odam da cam olmayışı ve odanın güneş almayışı bana unutturdu gündüzü geceyi, hangisindeyim bilmiyorum. Uzun koridorda yürüyünce ses daha tanıdık geliyor, dışarıya bakıyorum: yağmur, can damlacıkları.
Yağmurla konuşmayı özledim. En çok ağlamasını seviyorum nedense. Nereye baksam gözyaşları sel olmuş. Ağlama demek geliyor içimden. Bir şeyin değişmeyeceğini bile bile ben de ona eşlik ediyorum belki beni görünce ağlaması durur diye. Durmuyor, zira yağmurun ağlaması bir düzenden, ağlamaya, atmosferle dans etmeye devam ediyor.
Herkesin bir sevdiği vardır: Ahmet kar sever, Mehmet yar sever, ben yağmur severim. Ahmet karı bir siluete sokar sevinir, Mehmet yarı gelince sevinir, ben yağmurun düşmesine. Her birimizin sevdiği kendine özel kendine güzel. Ama düşününce insan anlar ki kar su olur, yar gider gözyaşı su olur, yağmur ise sadece sevenine özel.
>Gökyüzü ile İlgili Sözler< yazımız da dikkatinizi çekebilir.
Derler ki büyüklerimiz yağmur berekettir. Hiç tasavvur etmeyiz belki ama bu söz gerçekten hikmettir. Aynı hızda taş yağsa gökten, yer yüzünde yaşam kalmazdı. Hiç düşünmez miyiz cidden? Yağmur havadır, topraktır, insandır. Düşünürsek anlarız ki insan yağmur, yağmur insan hissetmektir.
Hep bir ukdedir içimde yağmur. Hüzün uyandırır her zaman kalbimde. Yağmur serpilirken gökyüzünden okuduğum kitapların duygusallığından mıdır bu hüzün? Hayır mateminden kaynaklanıyor yağmurun. Öyle üzmüşler ki zavallıyı matem kaplı olmasına rağmen bir hava oluyor bir toprak oluyor, bir hayvan oluyor kendini düşünmeden.
Sevgili yağmur, Oğuz Atayın Hikmet Benolden Bilgeye yazdığı gibi bir mektup yazmak isterdim ama bu da sana az gelirdi. Seni betimlemek o kadar kabil değil ki aklım almıyor. Senin betimlemeni de en iyi sen yapıyorsun: bu betimlemenin akisleri doğanın siluetidir ya da bizzat doğa.
Denizlerin, göllerin hatta okyanusların bile çekiciliği kayboluyor, sönüyor bir zaman sonra. Ama yağmur öyle değil. Her seferinde muazzamlığı karşısında insan hayrete düşmekten kendini alıkoyamıyor. Yağmur kendini övmese de ona hakkını teslim etmemiz lazım. Zira 3 büyük su kütlesi durağanlık gösterirken bunları bu hale getirendir yağmur.
Yağmur ile İlgili Sözler
Ne zaman yağmur yağsa insan bir buhran bir üzüntü çöker. O yüzden sonbahara hüzün ayları demiyorlar mı zaten. Yağmursuz sonbaharın kıymeti mi kalırdı? O da insanların çoğu gibi sıradanlaşırdı yağmurun item olarak eklediği üzüntüden, sadece sonbahar olurdu.
Eğer yağmurlar bir gün insanlara küsseydi insanlar helak olurdu. Bu ya susuzluktan başlarına gelirdi ya da diğer canlılarında susuzluğundan meydana gelecek kıtlık ve açlıktan. Göğe bakınca anlıyorum yağmurun insana küsmeyeceğini. Çünkü onun da belli bir vakti var ve o da arzdaki en yakın dostlarını hezeyana uğratmak istemiyor. Sağ ol yağmur, bizi asla bırakma.
Kimi romanlarda en güzel zamanlarda anı bozan yağmur, kimi zaman hikayelerde mucizelere sebebiyet veren yağmur ve kimi zamanda gerçek hayatta bir dost olan yağmur. Romanlarda yağmur, aşk heyulası; hikayelerde yağmur, gizem bulmacası; gerçekte ise yağmur, fantastik filmlerin hayat kurtaran süper kahramanı. Ve daha birçok şey yağmur.
Yağmurların menfi olduğuna dair hissedilen bir algı var. Bu menfilik yağmura nispet edilince hep üzülürüm nedense. Yağmur da üzülüyor mudur acaba? Yani tahayyül etsek bir, düşünsek yağmuru bir insanmışçasına. Böyle düşününce sıra dışılığına kat kat fazlalık katıyor yağmur. Menfiliği mevki kaybediyor böylece.
Yağmur her şairin şiir hayatının şekillenmesinde rol oymamıştır bence. Atila İlhanın yağmurdan korktuğumu bilirsen; Melih Cevdet’in serçelerle indi yağmur, Cahit Sıtkı’nın dışarıda yağmur yağadursun ve Necip Fazılın Bu yağmur, bu yağmur, bu kıldan ince, nefesten yumuşak, yağan bu yağmur. Adlı şiirinde de yağmurun şairlerin içine sirayet ettiğine şahitlik etmemiz mümkün. Yani yağmurlar bazen bir şair olur, şairler de bir yağmur gibi yağar, şiirlerle.
Bir çocuğun bir anneye duyduğu özlem gibi bir özlem duyuyorum, gökten adeta melek kanatlarında taşınıyormuşçasına inen yağmur için. Bu özlem öyle bir özlem ki açlık ve susuzluk bunun yanında önemsiz meseleler. Güneşin okyanusları, gölleri ve denizleri buharlaştırmasına büyük bir heyecan duyuyorum, yağmur hazırlansın diye. Ben bir ağacım, bu heyecan, hazırlanan yağmurla yapraklarım huzur bulsun köklerim sağlamlaşsın diye.
Yağmur sözleri yazımızın sonuna geldik.